Available Now

Morq-e Sahar

دربند در «مرغ سحر» چهره‌ی از دست دادن، مهاجرت و حسرت را به تصویر می‌کشد؛ تصویرسازی‌هایی از خاطرات، صداها، و جوهره‌ای از زندگی گذشته در یک چمدان. چمدانی که نمادی از احساس عمیق ترک ریشه‌ها و هویت است. این ترک کردن، بدون امکان بازگشت، احساس تغییر غیرقابل برگشت و فقدان را برمی‌انگیزد. «مرغ سحر» نمادی از امید و استقامت است. با این حال، حضورش تلخ و شیرین است، زیرا داغ از دست داده‌ها را تازه می‌کند. آواز پرنده، که همراه با فریاد است، سمبل غم جمعی و مبارزه با ستم و ناعدالتی است. همچنین آرزوهای ساده‌ای که در شعر بیان شده‌اند - گوشه‌ای آرام در دنیا، صدای امواج دریا، عشق ساده و بی‌قید و شرط و آینده‌ای پر امید - از احساس‌های انسانی برای امنیت، عشق و صلح یاد می‌کنند. آرزوهایی که در تضاد شدید با پیچیدگی‌ها و آشوب‌های توصیف شده‌ در قسمت‌های دیگر شعرند. بخش پایانی شعر انگار ترغیبی است برای همبستگی در برابر سختی‌ها، که با یادآوری تلخ از آنچه پشت سر گذاشته شده، به پایان می‌رسد. «مرغ سحر»، تنها به هجرت نمی‌پردازد، بلکه درباره‌ی سفری عاطفی، حفظ امید و جوهره‌ی هویت انسان در میان تغییرات عمیق و مبارزه‌ی مستمر است.

The piece "Morq-e Sahar" deeply embodies themes of loss, migration, and longing. Its harmonious blend of composition and lyrics strikingly conveys a profound detachment from one's origins and identity. The depiction of stowing away memories, voices, and the essence of a past existence into a suitcase symbolizes a conscious choice towards an altered future, stirring feelings of irreversible transformation and fresh beginnings.

Within this creation, the "dawn bird" or "Morq-e Sahar" emerges as an emblem of hope and endurance. Its presence, tinged with both sweetness and sorrow, revives the grief of what has been forsaken. The melody, fused with the bird's plaintive song, captures the collective yearning and aspiration for an improved existence.

This composition articulates simple wishes — a tranquil nook in the world, the murmur of the sea, effortless, unreserved love, and a future brimming with optimism. These desires underscore the fundamental human cravings for security, affection, and tranquility, forming a stark contrast with the intricacies and vagaries of displacement.

The culmination of this piece, where the melody and words together bring forth the vision of the dawn bird alighting upon the singer's shoulders, signifies shared struggles and resilience. This poignant representation delivers a message of unity and optimism in the wake of newfound beginnings. The piece closes with a moving recollection of the abandoned roots, while also hinting at a collective ambition and the unspoken commitment to adapt and thrive in new environments.

Therefore, "Morq-e Sahar," as a creation, transcends beyond just a musical narration of migration; it represents an emotive voyage that captures the essence of maintaining hope and personal identity amidst profound shifts and the quest for a renewed existence.